Puno mang walang lilim

Protektahan natin ang kagubatan

POTEKTAHAN NATIN ANG KAGUBATAN
ni Gregorio V. Bituin Jr.
11 pantig bawat taludtod

Ang kagubatan ay yaman ng bayan
Dapat natin itong pangalagaan.
Huwag payagang maging basurahan
O kaya’y gagawing isang minahan.
Dahil pag nasira itong tuluyan
Saribúhay ay maaapektuhan.
Ibon, hayop, ilahas na nilalang
At marami pa'y dito nananahan.
Magpasya tayo, mga kababayan
Huwag hayaang itong kagubatan
Ay mabiktima rin ng kasakiman
Ng iilan para pagkakitaan.
Dinggin itong payak na panawagan:
Protektahan natin ang kagubatan!

Ang ipil at ang ipil-ipil

ANG IPIL AT ANG IPIL-IPIL
ni Gregorio V. Bituin Jr.
13 pantig bawat taludtod

sa biglaang katawagan, tila iisa
ngunit dalawang punong sadyang magkaiba

isang malaking punungkahoy yaong ipil
maliit na punò naman ang ipil-ipil

kapwa punò itong tumutubo sa bansa
na karaniwang di napapansin ng madla

ang ipil ay madaling makilalang tunay
punong anong taas, matigas pa’t matibay

punong ipil, kung ikaw ay may agam-agam
ay Intsia bijuga ang ngalang pang-agham

ipil-ipil nama'y Laucaena glauca
na kilala ring punò ng santa elena

ipil-ipil ay ginagamit na panggatong
panggapi rin ito ng mga damong kugon

gamot ang balakbak, buto at ugat nito
kahoy nama'y ginagamit sa bahay kubo

sa alagang hayop, dahon nito'y pagkain
paboritong ipalamon sa guya’t kambing

kaya upang di malito'y tandaan sana
ang ipil at ipil-ipil ay magkaiba

Walang aksaya sa punong akasya

WALANG AKSAYA SA PUNONG AKASYA
ni Gregorio V. Bituin Jr.
13 pantig bawat taludtod

akasya'y pangkaraniwang punò sa bansa
ang dulot nitong lilim ay nakatutuwa
sa tanghali'y may masisilungan ang madla
upang di magkasakit, buhay pa'y sumigla

abot ng walumpu't dalawang talampakan
samanea saman ang pangalang pang-agham
maraming tudling, may balakbak na magaspang
tila baga isang salakot na luntian

akasya’y kaylaking pakinabang sa tao
sariwang tuyong kahoy ay pakuluan mo
kasama'y balakbak at mga dahon nito
inumin mo't lunas na mabisang totoo

pag ang ugat naman nito'y pinakuluan
ay lunas na panlanggas sa kanser sa tiyan
dahong ibinabad sa tubig ay mainam
sa may tibi't sa pagdumi'y nahihirapan

sa ibang bansa man, kayraming tulong nito
sa Venezuela'y lunas sa sakit ng ulo
sa Colombia, ang bunga nito'y sedatibo
sa Indonesia'y nginangata yaong buto

kahoy ng akasya’y gamit din sa paglilok
inalkoholang katas nito'y tumetepok
ng mga mapanirang anay, pati bukbok
at káya rin umanong sugpuin ang lamok

ang bawat bahagi nitong punong akasya
sa tao'y malaking tulong kung alam nila
di lang lilim, lunas pa sa sakit ng masa
sadyang sa punong akasya'y walang aksaya

ngunit dapat tayong magtanim at magtanim
upang mga punong ito'y magsidami rin
sa kanya'y sanlaksang tulong ang masisimsim
ay huwag mo lang siyang laging sisibakin

salin ng tulâ sa punò ni Joyce Kilmer

Palagay ko’y hindi na ako makakakita pa
Ng tulang ang rikit animo’y punò ang kapara

Sa nagugutom nitong bibig yaong puno'y handâ
Laban sa kaytamis na agos ng dibdib ng lupà;

Sa araw-araw ay punong sa Diyos nakatingin,
Angat ang malabay na bisig upang manalangin;

Isang punong maaring sa tag-init ay isuksok
Ang pugad ng mga ibong robin sa kanyang buhok;

Na sa sinapupunan ang niyebe’y nakahimlay;
Kapiling ang ulan ay matapat na namumuhay.

Tulad kong hangal ang lumilikhâ ng mga tulâ
Ngunit tanging Diyos ang sa puno'y makalilikhâ.

~ Joyce Kilmer

~ isinalin ni Gregorio V. Bituin Jr.
15 pantig bawat taludtod



I think that I shall never see
A poem lovely as a tree.

A tree whose hungry mouth is prest
Against the earth's sweet flowing breast; 

A tree that looks at God all day,
And lifts her leafy arms to pray; 

A tree that may in summer wear
A nest of robins in her hair; 

Upon whose bosom snow has lain; 
Who intimately lives with rain.

Poems are made by fools like me,
But only God can make a tree. 

~ Joyce Kilmer

Kayganda ng luntiang kagubatan

Kayganda ng luntiang kagubatan
Kagubatang kayganda at luntian
Luntian ang gubat ng kagandahan
Tungkulin nating ito'y alagaan!
 - gregbituinjr.

Ang litrato ay mula sa pahina ni Smart Beautiful Pictures
https://www.facebook.com/Smartbeautifulpictures/photos/a.402342416511454.98725.402330666512629/877745905637767/?type=1

Sa punong ito

SA PUNONG ITO
ni Gregorio V. Bituin Jr.
15 pantig bawat taludtod

sa punong ito'y inukit ko ang iyong pangalan
tila ba pagsinta't ngalan mo'y walang kamatayan
pagsintang iniuugoy niring hangin, O hirang
patungo sa aking pisngi, diwa't kaibuturan

inukit ko ang iyong pangalan sa punong ito
na tinanim ng isang mapagpalang kamay dito
punong saksi sa pagsuyong aking alay sa iyo
at pagbuo ng ating pangarap sa lilim nito

puno yaong sumagip sa marami nang magbaha
nagpapagunitang puno’y mahalaga sa madla
kaya pagtatanim ng puno'y gawin nating lubha
bago pa ang mga delubyo'y lalo pang lumala

punong saksi sa pagsinta ang ngayo'y nasa krisis
tulad nilang puno'y pinagtatagpas ng mabangis
punong walang magawa kundi lagi nang magtiis
sa lupit ng taong pulos tubo lamang ang nais

ngayon nama'y damhin natin ang pagdurusa nila
ipagtanggol natin silang mga puno, O sinta
di sila dapat mawala bagkus paramihin pa
nang marami pang pusong maiukit sa kanila

Isang punong nakalalason - salin ng tula ni William Blake

ISANG PUNONG NAKALALASON
Tula ni William Blake (1757-1827)
Malayang salin ni Gregorio V. Bituin Jr.
11 pantig bawat taludtod

Galit ako sa aking kaibigan:
Galit ko'y sinabi't agad nawala.
Galit ako sa aking nakalaban,
Di ko sinabi't galit ko'y lumubha.

At sa pangamba, ito'y diniligan
Sa araw at gabi ng aking luha;
At may ngiting ito'y pinaarawan
At nang may lambot, sadyang pandaraya.

At lumago ito araw at gabi
Hanggang binunga'y kaygandang mansanas.
At kaaway ko'y masid 'yong maigi
At yaon ay akin, kanyang natuklas.

At sa aking hardin bumalabal
Nang gabing nalambungan ang haligi
Sa umagang kaysaya kong minasdan
Ang kaaway ko sa puno'y duhagi.

-
-
-

A POISON TREE
Poem by William Blake (1757-1827)

I was angry with my friend:
I told my wrath, my wrath did end.
I was angry with my foe:
I told it not, my wrath did grow.

And I watered it in fears,
Night and morning with my tears;
And I sunned it with smiles,
And with soft deceitful wiles.

And it grew both day and night,
Till it bore an apple bright.
And my foe beheld it shine.
And he knew that it was mine,

And into my garden stole
When the night had veiled the pole;
In the morning glad I see
My foe outstretched beneath the tree.